Ontstaan van Nederland

Rond 1500 waren er zeventien nederlandse gewesten. Elk gewest had zijn eigen wetten en belastingen. Na 1500 kwamen de gewesten onder het bestuur van Karel V. Hij had een centraal bestuur in Brussel.  Als Karel V iets wou overleggen riep hij de vertegenwoordigers bijeen in Brussel. Daar was de Staten-Generaal. Daar werd overlegd hoeveel belasting er per gewest betaald moest worden. Ieder gewest had zijn eigen stadhouder. Stadhouders gaven advies aan het bestuur en hadden het bevel over de soldaten. 

Later nam Filips II het over van zijn vader. Al snel waren de mensen ontevreden, daarvoor waren verschillende redenen:

• De rijken waren ontevreden over de centralisatieplannen. De rijken moesten veel belasting betalen voor de oorlogen van Filips II. En de rijken hadden geen inspraak meer voor het bestuur.
• Er was kritiek op het vervolgen van Protestanten.  Filips II was zwaar Katholiek en zag de protestanten als een bedreiging voor zijn rijk.

De Nederlandse burgers waren niet blij met Filips II. De burgers kwamen in opstand. Toen ontstond de Tachtig jarige oorlog. De tachtig jarige oorlog word ook wel “de Opstand” genoemd. Die vond plaats tussen 1568-1648. In die periode vochten de Nederlanden tegen het Spaanse leger. Spanje was toen onder leiding van Filips II. Na de Opstand werd Nederlanden verdeeld in het Noorden en het Zuiden. Het noorden werd Nederland en het zuiden werd België. In de loop der tijd groeiden die twee steeds meer uit elkaar. Toen in 1585 “De val van Antwerpen” plaats vond, werd dat voor veel mensen gezien als de definitieve scheiding tussen Noord en Zuid. In 1588 werden de 7 noordelijke gewesten: De Republiek Der Zeven Verenigde Nederlanden.

Bronnen:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlandse_Opstand

Memo leerboek